Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Wednesday, May 16, 2007

Η (ανύπαρκτη) σχέση μου με τα ναρκωτικά!


Η δική μου εμπειρία με τα ναρκωτικά είναι θα έλεγε κανείς ανύπαρκτη. Παρόλα αυτά πολλές φορές βρέθηκα κοντά σε χρήστες, κυρίως σε μικρότερη ηλικία.
Χρονολογικά αν το πάρω, τις πρώτες εικόνες από το θέμα ναρκωτικά της πήρα ήδη σε πολύ μικρή ηλικία, όταν ήμουν στο χωριό μου. Φημισμένο χωριό για τις χασισο-καλλιέργειες του και για τους τύπους που αργά το βράδυ, τους έβλεπες παρέες παρέες να φεύγουν από το μπαρ και να ξεμοναχιάζονται στις εξοχές για να κάνουν τα τσιγαριλίκια τους. Γυρνούσαν και ήταν μέσα στο κέφι και στην χαρά σαν να είχαν πιει μια κάσα μπύρες έκαστος. Σιγά σιγά αποθρασύνθηκαν δε τόσο που, ξημερώματα πια στο μπαρ ( και εγώ εκεί ναι!!) και ενώ είχαν μείνει τρεις και ο κούκος, έβγαζαν το τσιγαριλίκι τους και το κάπνιζαν δήθεν ότι επρόκειτο για απλό στριφτό τσιγάρο.
Σε μεγαλύτερη ηλικία και ενώ έμενα πια μόνη μου, έκανα παρέα με μια κοπέλα η οποία ήταν χρήστης. Βγαίναμε τα βράδια, και πηγαίναμε σε κάποιο μπαρ στην Παλιά Πόλη, και αντί να περνάμε από τους πολυσύχναστους δρόμους, περνούσαμε από τα σοκάκια μέσα έτσι ώστε να έχει προλάβει να καπνίσει μισό τσιγαριλίκι στη διαδρομή. Κάποια φορά που ήμασταν στο σπίτι της μου έδειξε που έκρυβε από τους γονείς της τα «λάφυρα» και εκεί ήταν που είδα για πρώτη μου φορά LSD. Μου εξήγησε και πως γίνεται η χρήση του κάτω από την γλώσσα! Και τότε κατάλαβα γιατί δεν έπαιρνε τσίχλα όταν της προσέφερα πολλές φορές!
Όταν βγαίναμε δε, μπορούσε να μιλήσει σε κάποιον, εντελώς κωδικοποιημένα, και να συνεννοηθεί άψογα ενώ εγώ δίπλα κοιτούσα σαν το χαζό αναρρωτούμενη που τον ξέρει αυτόν που του μιλάει. Φυσικά δεν τον ήξερε. Τον «αναγνώρισε» απλά.
Έπειτα, αντί να πάμε σπίτια μας μια λογική ώρα μετά την έξοδο μας, κατά τις 5 ας πούμε το πρωί, συνεχίζαμε σε κάτι after που ήταν τόσο after που κανείς δεν τα ήξερε μάλλον παρά μόνο όσοι ήταν της κλίκας! Πρέπει η αφεντιά μου να ήταν η μόνη ξεμαστούρωτη εκεί μέσα!!
Με αυτά και με αυτά, πέρασε ένα καλοκαίρι χωρίς να το καταλάβω και χωρίς να δοκιμάσω καθόλου τι εστί το βερίκοκο. Ούτε ζήτησα ποτέ. Ούτε μου πρότεινε ποτέ. Ήμουν συνεχώς μέσα σε τέτοιες παρέες αλλά ποτέ κανείς δεν με προέτρεψε να δοκιμάσω. Ήρθε ο χειμώνας και η κοπελιά αυτή μετακόμισε Αθήνα και εγώ αυτομάτως έχασα όλες αυτές τις φοβερές και τρομερές συναναστροφές!
Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια και κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι θα ήθελα να καπνίσω λίγο «άκακο» χασίσι! Να ξέρω για τι πρόκειται τέλος πάντων! Τελικά βρήκα μέσω κάποιου τελείως μέσα στα όλα φίλου αλλά το μόνο που θυμάμαι αφού το κάπνισα ήταν ότι δεν κατάλαβα τίποτα εκτός του ότι λύσσαξα απ’ την δίψα!
Άσε, είπα. Δεν είναι αυτά για μένα!

9 comments:

cindaki said...

Γεια σου debby!!!
Εγώ από τη φύση μου δεν είμαι περίεργος άνθρωπος. Καλό αυτό. Αλλά κυρίως κακό. Ποτέ σαν παιδί δεν είχα την περιέργεια να δοκιμάσω ούτε καν τσιγάρο. Δεν μου πέρασε καν απ' το μυαλό!Εννοείται πως, με τόσα που είχα ακούσει από τους δικούς μου για τα ναρκωτικά, δεν ήθελα να τα δοκιμάσω. Αλλά κυρίως δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό! Ήμουν στην κοσμάρα μου ένα πράμα! Μεγαλώνοντας, καταδίκαζα τα ναρκωτικά και όσους ήταν χρήστες. Το κακό όμως ξέρεις ποιο ήταν; Ότι οι γονείς μου, λόγω άγνοιας φυσικά, παρουσίαζαν όλα τα ναρκωτικά το ίδιο. Εγώ μεγαλώνοντας, ήξερα πως όλα τα ναρκωτικά σκοτώνουν. Κι αυτό είναι κακό γιατί είχε περάσει και στη συμπεριφορά μου ως προς τους χρήστες που γνώριζα. Ρατσιστική συμπεριφορά τολμώ να παραδεχτώ. Ευτυχώς μετά συνήλθα!!! Και να δοκιμάσω ήθελα και να τα απορρίψω. Το σημαντικό είναι να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε γι' αυτά. Ειδικά στα μικρά παιδιά. Γιατί δεν ήταν όλα τόσο χαζά (!)όπως εγώ. Τα περισσότερα παιδιά θέλουν από μικρή ηλικία να δοκιμάσουν...
Δεν ξέρω αν βγήκε νόημα, αλλά είμαι έτοιμη να πέσω για ύπνο, οπότε μην με παρεξηγείτε!...

Καλό βράδυ!

jul said...

Ακόμα έχω στο κεφάλι μου την φωνή της μαμάς μου να μου λεει να μην παίρνω καραμέλες και πορτοκάλια όταν μου τα προσφέρουν στο σχολείο. Βεβαια ποτέ από όσο θυμάμαι δεν μου έδωσε κανεις, ούτε πορτοκάλι, ούτε καραμέλα......
Ποτέ δεν θέλησα να δοκιμάσω τίποτα από αυτά που έβλεπα να φέρνουν τα παιδιά στα χάλια που ήταν τότε.....Να σέρνονται στους σταθμούς των τρένων και να παρακαλάνε για λίγες δραχμές για να παρουν την δόση τους....
Δεν μου έκανε αισθηση καμια....

ONOMATODOSIA said...

morgens ein joint und der tag ist dein freund!
δηλαδη,το πρωι ενα τσόιντ και η υπολοιπη μερα γινεται φιλος σου.

παντως ο καπνος και το οινοπνευμα ειναι κι αυτα ναρκωτικα αλλα δεν τα εχουν απαγορευσει...

το θεμα ειναι μεγαλο περιπλοκο δυσκολο.

παω για τριτο καφε.κι εκει αν δεν παρω την δοση μου....
καλημερα!

Mogwai said...

ασφαλεια συλλαμβανεστε, u have the right to remain silent κτλ

Debby said...

Καλησπέρα!

Sofi! Δεν είναι κακό που δεν σου περνούσε καν από τον νου να δοκιμάσεις! Κακό είναι το να μην δείχνει κανείς κατανόηση στους εθισμένους συνανθρώπους του. Στην ουσία πρόκειται για άρρωστους ανθρώπους. Που απλά αρρώστησαν από δική τους υπαιτιότητα.
Αυτό που έχει σημασία ότι είναι ότι κάποια στιγμή άλλαξες στάση. Κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει μια παροιμία!

Jul! Αυτή την αίσθηση έχουν όλοι οι γονείς. Πως κάποιος θα σε παρασύρει είτε στα ναρκωτικά είτε όπου αλλούς. Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι δημιουργούν την αίσθηση στο παιδί ότι πάντα κάποιος άλλος θα φταίει. Και φυσικά δεν αντιλαμβάνονται ότι, σε αυτά τα ζητήματα, επιλέγει ο καθένας μας μόνος του. Αλλά σιγά μην το παραδεχτεί ποτέ αυτό γονιός. Νιώθει, αν το παιδί του "ξεστρατήσει" ότι έχει αποτύχει ο ίδιος στον ρόλο του.

Onomatodosia! Ετσι είναι. Είναι και αυτά επίσης εθιστικά απλά φαίνεται πως είναι αναγκαίο να είναι τα άλλα "απαγορευμένα" μόνο και μόνο για να βγάζουν κάποιοι χοντρά φράγκα.

Mogwai!! Τυχερή ήμουν που δεν με τσακώσανε πουθενά τότε με την άλλη την τρελέγκω που γυρνούσα εδώ και εκεί!! :-)

Μικρός Πρίγκιπας said...

Κάπως έτσι ήταν και η δική μου σχέση με αυτά.Πολύ κοντά μου και πολύ μακριά μου ταυτόχρονα.Στο λύκειο κυρίως.Χωρίς ποτέ μου να δοκιμάσω κατάλαβα ότι δεν μπορούν να μου δώσουν αυτό που μου λείπει........

Debby said...

Μικρέ Πρίγκηπα, μα τι μπορούν να προσφέρουν όλα αυτά σε κάποιον που ΞΕΡΕΙ τι θέλει?
Σε κάποιον που δεν ξέρει τι θέλει πολύ πιθανόν να του δίνουν την ψευδαίσθηση ότι βρήκε αυτό που πάντα ήθελε...

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle said...

λοιπόν για το χόρτο του Θεού. Επειδή έτυχε να το δοκιμάσω Ντεπούλα όχι μία και δύο φορές. Μάλλον δεν ακολόυθησες το σωστό πρωτόκολλο καπνίσματος που θέλει πολύ αε΄ρα με κάθε τζουρα. Δεν προκαλέιται εξάρτησει με το συγκεκριμένο, αλλά επειδή συσχετίζεται με τους κοινωνικόυς κακόφημους πρερίγυρους συνήθως του να το αναζητήσεις, εκέι είναι και ο κίνδυνος να υποπέσεις στα πραγματικά εξαρτησιογόνα.
εμείς με φιλαράκια μαζευόμασταν στο σπ[ίτι του ενός και αφήναμε την μουσική να μας ταξιδέψει μιλώντας ελάχιστα. Πραγματικό τριπ αφού αποδεδειγμένα οξύνονται οπι αισθήσεις και ειδικά η ακοή στο να ακούει τις λεπτομέρειες ενώ το σώμα μπορέι να παραμένει νωχελικά αδρανές και να διατηρείται η ψευδάισθηση των αργών κινήσεων και του αργού χρόνου. Επειδη είμαι και λάτρης της 60ς ψυχεδελικής σκηνής, καταλαβάινεις ότι εκέινα τα βράδυα είχαμε αλλάξει εποχή και χρόνο.
Τελειωσαν πάντως εκεί και πισ΄τευω ότι αν πο΄τε ξανάκανα θα το έκανα πάντα στο σπίτι και με περίγυρο συγχρονισμένο. Το θεωρώ ανούσιο να το κάνεις μόνος.

Debby said...

Saki!!, προφανώς και δεν είχα ιδέα πως καπνίζεται το χόρτο! Και πάρόλο που το κάπνισα με παρέα που είχε μια κάποια εμπειρία παραπάνω από μένα σίγουρα πάλι δεν με κατάτόπισε σωστά! Δεν πειράζει!
Και τώρα ακόμα έχω φίλους που κάποια βράδια μαζευονται σπίτι και απολαμβάνουν τα τσιγάρα τους. Για μένα όμως, που γενικά το τσιγάρο αποτελέι παρελθόν, ούτε αυτή η ας το πούμε "τελετουργία" δεν μου λέει τίποτα! Γούστα είναι αυτά!